We leven in een drukke maatschappij. Een maatschappij die soms de nodige druk op ons uitoefent. We moeten zoveel.
De laatste jaren heb ik het mogen aanschouwen vanaf de zijlijn. Mensen die deze druk niet meer konden of wilden dragen. Mensen die besloten om voor zichzelf te kiezen, te stoppen met hun huidige baan, gingen scheiden of de wijde wereld introkken. Op zoek naar meer geluk, rust en vrijheid.
Bij vele mensen die ik in de laatste jaren sprak, speelde DIE wens. Die droom van meer geluk en vrijheid ervaren OOK. Maar deze mensen waren er nog niet aan toe om hun leven te veranderen. Ja maar hoe dan? Ja maar mijn kinderen, ja maar mijn veiligheid, ja maar mijn inkomen, ja maar wat als...
De groep coaches nam de afgelopen jaren ook toe. Mensen die eenmaal hadden geproefd van de vrijheid, mensen die zelfkennis, wijsheid en bewustwording aan zichzelf cadeau hadden gedaan wilden maar één ding... Dit ook aan anderen leren!
Concurrentie, onbegrip en vraagtekens... Wat moeten we met zoveel coaches? Is de wereld daadwerkelijk gebaad bij zoveel mensen die pretenderen coach te zijn. " Het allemaal menen beter te weten" ?
Van vaarwel zeggen tegen het ene ego, kwam het spirituele ego net zo snel weer boven water drijven.
"Aho", "broeders en zusters".... "Maancirkels", " Yoni eieren" , " weide broeken", "knuffel sessies" en " veganisten"..... Wat heeft dit de maken met ons collectieve bewustzijn?
Het zijn zomaar wat gedachten flarden. Tenminste dat dacht ik... Ik deed er dan ook niets mee...
Ik heb er dan wel niets mee, maar ik heb er ook niets tegen. Wat gaan aaaaal die coaches, en aaaal die spirituele mensen doen? Hoe komt dit ons ten goede. Of gaan de aliens het oplossen?
Het wordt me steeds meer helderder. De leiders gaan onze leiders niet meer zijn. Het decor is aan het veranderen. De zaadjes planters mogen het zaad bewaren voor in hun eigen tuin. De harde werkers krijgen nu wat rust... En de mensen met de kennis en de wijsheid zijn stil. Zij wachten op een uitnodiging.
Als de touwtjes worden doorgesneden en de marionetten stuurloos raken is er een vangnet nodig. Een vangnet van kennis en wijsheid. Van mensen die aan de rand van de samenleving staan. Die het allemaal hebben gezien. Die naar de wedstrijd gekeken hebben die zij al eerder op kleiner niveau speelden. En die er voor zorgde, dat ze maar één ding wilden. En dat was vrijheid, wijsheid en kennis doorgeven. Rust en geluk!
Ervaring was de bewustwording van de -voor vele onzichtbare- strop. Er waren geen aliens, alleen ik en jij. Ongrijpbaar, ontastbaar maar zo dichtbij.
Luisterend naar de stilte, gefocust op de energie, wachtend op zuiverheid gaan we de toekomst tegemoet.
Het is tijd om loyaal te zijn aan je eigen gevoel
Wat wil jij?
❤️
