Een prooi-dier ZIJN van je eigen geluk.

In de dierenwereld is het onoverkomelijk; een rangorde. Niet alleen in een roedel van dezelfde soort, maar ook wanneer je meerdere verschillende dieren bij elkaar zet, voelen dieren de behoefte om elkaar duidelijk te maken wie de baas is, en wie het sterkst is.

Omdat OOK het dieren leven veranderlijk is (er komen jongen bij, er worden dieren ziek of oud) is de rangorde in beweging. Dit maakt dat er met enige regelmaat ‘’strijd’’ plaats vindt om opnieuw te bepalen wie het voor het zeggen heeft. Dit gaat helaas niet met zijn alle gezellig aan een rode tafel waarin overleg plaats vind over wie het voortouw neemt. Hierin vallen soms gewonden.

Wij als mensen vinden dit een pijnlijk schouwspel, en willen we in de mensenwereld gelijkheid voor iedereen. Niet gek, als je bedenkt, dat we eigenlijk alles doen de gehele dag door, om maar geen pijn en verdriet te hoeven voelen. Wij als mensen gaan hier onbewust heel erg ver in..... ( te ver? ) Het is niet de bedoeling om met dit verhaal pijn, onrecht, of racisme te promoten, integendeel.

En toch doen wij mensen niets anders als rangordes maken. In elke situatie maken we een nieuwe rangorde. Dit is op je werk mogelijk het meeste zichtbaar, maar in het dagelijkse leven komt het meer voor dan dat je nu op dit moment bewust van bent. 

Rangorde in leeftijd, gewicht, uiterlijk vertoon.. Maar ook zie je het terug in het materealisme.  Wie woont er het langste, wie heeft de grootste auto, wie heeft er het lekkerste eten, wie gaat er naar de mooiste reis bestemmingen... etc etc... We streven met zijn alle naar meer, beter, fijner en meten onszelf hierin af aan onze omgeving (rangorde dus) Facebook is hier ook een heel fijn platform voor....

Kortom, ook wij mensen zijn een kei in het maken van rangordes, bewust of onbewust.

In de dierenwereld bestaan er zogenaamde prooidieren. Het woord zegt het al, een dier wat dient als prooi voor de ander. Een dier wat zwakker, kleiner of minder sterk is dan de ander. Het dier wat onderaan staat in de bepaalde rangorde. Hier zit een negatieve lading aan... Want deze dieren vallen ten prooi, worden verscheurt, worden pijn gedaan en/of opgegeten. 

Een eigenschap van een prooidier, is dat deze altijd op zijn hoede is, schuilplekken maakt, en een manier zoekt om te ‘’overleven ‘’. Ieder op zijn eigen manier, in vechten, vluchten of bevriezen wanneer ze dreigen een prooi te gaan worden voor de ander. 

Echter is hun natuurlijke staat van zijn niet ‘’ overleven ‘’ maar zijn ze aan het leven. Ze zoeken voedsel om te kunnen leven, zorgen voor hun jong, en ZIJN. Dieren leven in het NU, wat NU is, is eigenlijk het enige dat telt.

Wat je kunt stellen is, dat je een prooi dier kunt zijn, misschien wel onderaan de rangorde staat, maar dat dit nog niet hoeft te betekenen, dat je je hele leven aan het ‘’ overleven ‘’ hoeft te zijn.  

Met ons bewust zijn, wat vele malen groter is dan dat van een dier, denken wij in de toekomst te kunnen kijken, en zijn we ook in staat om terug te kijken naar het verleden. Er staat bewust ‘’ denken’’ , want ookal hebben we de beste intenties, en kunnen we afspraken maken met onszelf en met anderen, er zijn altijd omstandigheden die wij als mensen niet kunnen overzien. Toch vinden wij het met zijn alle wel een fijn gevoel, om het idee te hebben dat we controle hebben over ons leven, en dat we bepalen wat we morgen, volgende week, en volgend jaar gaan doen. In een relatie willen we het liefst weten, en vastleggen op papier, dat iemand voor altijd bij je zal blijven.

In onze beleving is het willen weten wat er morgen gebeurt, en hoe volgend jaar eruit ziet in de kern ANGST. Angst om kwijt te raken wat we op dit moment hebben, angst dat er morgen een tekort ( koming) is. 

In hoeverre ben je dan bezig met LEVEN? Wij leven met zijn allen een luxe leven, waarin het vrij aannemelijk is, dat je morgen te eten zult hebben, dat je niet dood gaat van de honger. Wij leven in een leven waarin de kans groot is dat ziektes zullen worden overwonnen, en van tijdelijke aard zullen zijn. Wij zijn in staat onszelf vaardigheden aan te leren waardoor we kunnen werken, en daarmee geld kunnen verdienen om onszelf te voorzien in levensonderhoud. 

Wij hebben zelfs een systeem ontwikkeld met zijn alle, noem het de maatschappij, waarin mensen die in één van bovenstaande te kort komen zullen worden ondersteund. En toch, is er in deze zelfde maatschappij erg veel angst en hebben veel mensen het gevoel dat ze aan het overleven zijn.

Een prooidier is aan het overleven wanneer er gevaar dreigt. Wanneer hij aangevallen dreigt te worden gaat hij vechten, hij vlucht, of doet misschien wel even net alsof hij dood is zodat hij niet meer aantrekkelijk is voor de aanvallende partij (bevriest).

Wanneer de vijhand is vertrokken, en het prooidier heeft het overleefd is hij sterker geworden, heeft hij zichzelf overwonnen, en gaat verder met ZIJN. Hij herpakt zich, bouwt eventueel een nieuwe schuilplaats, gaat opnieuw opzoek naar voedsel en gaat verder met leven.

Hoe kan het dan, dat mensen zich vaak een prooidier voelen, en zich ook gedragen als een prooidier, en TOCH het gevoel hebben dat ze in deze wereld aan het overleven zijn?

Mijn verklaring hiervoor is dat voor veel mensen overleven het nieuwe LEVEN is geworden.... In de greep van je eigen verwachting & toekomstbeeld... 

Sterker nog, misschien is jouw angst wel je grootste vijhand geworden. En leef je in gevangenschap van je eigen angsten en ben je een prooi van je eigen geluk.