Ik maakte de ander verantwoordelijk voor mijn ongeluk zonder me te beseffen dat mijn ongeluk helemaal mijn eigen “bezit” was en ik zelf mocht beslissen wat met mijn “bezit” deed.
Met deze woorden sloot ik deel 4 af.
Wat ik deed met dit “bezit”? Ik deed er afstand van; ik bracht het naar de Kringloopwinkel van mijn voorvaderen om het zo te zeggen: ik had mijn strategie – het anderen naar de zin maken ten koste van mezelf – overgeërfd. Als kind heb ik deze strategie aangeleerd omdat het me zo werd voorgedaan en omdat kinderen nou eenmaal het meeste leren van de voorbeelden uit hun omgeving.
Ik deed er afstand van. hoe? Door eens te gaan kijken naar wat de tegenovergestelde strategie zou kunnen inhouden. Het tegenovergestelde van grenzeloos zijn en Nee zeggen is heel simpel: meer egoïstisch zijn. Het tegenovergestelde van een gebrek aan eigenwaarde hebben is krachtig zeggen (en nog niet helemaal voelen, dat kost wat meer tijd): BEKIJK HET ALLEMAAL, het is nu ff ME TIME.
Uiteraard ben ik daar in eerste instantie heerlijk in doorgeslagen :) . De boosheid, na het besef en het inzicht waarom ik deed wat ik deed en was wie ik was, riep natuurlijk een heerlijke puberale weerstand op met dito doorgeslagen gedrag in het kiezen voor mezelf. Geen probleem, dat mag even. Net als bij een puber slaat het even door en komt het later wel weer tot bezinning en tot balans.
Waarom had ik dat niet eerder gedaan?
In deel 6 vertel ik je waarom.
