Spirritatie

Noem het ZWEEFTEVEN of alternatief. Bij mij zelf voelt het langzaam als SPIRITATIE. 

Gun jezelf een andere kijk op je leven. Durf eens in de spiegel te kijken, eens kritisch te zijn op je eigen leven. Is dit wel het leven wat IK wil leiden of lijden....

En wat houdt je tegen om het anders te laten zijn? Of om het anders te gaan proberen, oefenen of ervaren?

Zoals ik het zie, hoef je hiervoor niets te zoeken in dat wat buiten jezelf is. Wat buiten jezelf is, werkt als een spiegel voor je, en zal je helpen om je te laten zien wat het antwoord is op deze  vragen als je bereid bent hier naar te kijken en hier naar te luisteren (ook).

Willian noemde het jaren gelden al spi-realisme. 

Er is niets mis mee, om ook je spirituele kant te ontdekken. De kant van het ongrijpbare wat we allemaal voelen, en al te graag willen pakken. Pakken in woorden en in acties of geschreven taal.

Maar wat nou, als je het ongrijpbare eens ongrijpbaar zou laten. En eens zou kunnen leren om te leven in vertrouwen. Vertrouwen in dat wat er is, en in dat wat komt. Hebben we dan nog steeds behoefte aan die glazenbol?

Moeten we dan nog steeds op een matje gaan zitten mediteren tot we een ons wegen?

Ik weet het, ik overdrijf het nu. Maar hulpmiddelen uit de spirituele wereld lijken voor mij het soms juist weer TE veel over te nemen. En TE kan volgens mij nooit goed zijn. Bij TE is er weinig spraken van balans. En dat zie je in mijn beleving dan ook terug in de balans tussen spiritualiteit en realiteit.

De realiteit is sterker wanneer er ruimte is voor spiritualiteit, maar de spiritualiteit is ook krachtiger wanneer je hem toe kunt passen in je realiteit.

Overigens; SPIRITATIE levert nog geen zoekresultaten op! Dus het kan zomaar zijn, dat ik de enige ben die er last van heeft