Leef jij daadwerkelijk vanuit je vrouw-zijn, vanuit je vrouwelijke energie?
Dat is een vraag die wij regelmatig stellen in de praktijk van onze coaching en retraites.
Wat is er dan aan de hand?
Heel kort gezegd: het gaat hier om vrouwen die op een bepaalde manier vastlopen in de routine van alledag en voelen dat ze behoefte hebben aan iets anders. Aan persoonlijke ontwikkeling, aan een stuk ontwikkeling van zichzelf maar vooral ook aan “iets” dat in hen zit dat stillaan begint te schreeuwen om er te mogen zijn.
En wat is dat dan? Deze vrouwen hebben in het verleden allemaal een richting gekozen in het leven. Qua studie, qua werk, qua partner, qua huisje-boompje-beestje. Noem het maar op. Veelal volgden ze hierbij het spoor dat hun ouders en voorouders al voor hen hadden uitgesleten en dat voorbeeld deed hen volgen. En zonder uitzondering hebben ze allemaal een moeder met intuïtieve, helderziende of helder voelende, helende of creatieve gaven. Moeders met een gave of talent op het spirituele- of creatieve vlak. En allemaal hebben ze moeders die deze talenten of gaven hebben (moeten) wegstoppen ter wille van de omgeving of het gezin of wat hen dan ook belemmerde om serieus iets te gaan doen met deze talenten of gaven.
Waarmee ze hun vrouw- zijn aan de kant hebben gezet, voor wie of wat dan ook. Hun vrouw zijn, hun diepe vrouwelijke energie, kon of mocht er niet echt zijn. En dat voorbeeld gaven ze door aan hun dochters die nu op ons pad komen in de coaching of op retraites.
De roep uit het verleden.
Omdat het van binnen begint te morrelen. Wat begint er dan te morrelen? De oerkreet van het vrouw-zijn. De oerkreet van het collectieve geheugen en de tijd dat vrouwen een hele andere positie hadden in de maatschappij. De positie van priesteres, de heler, de witte heks, de liefdevolle verzorger, de creator, de wijze moeder die resoneerde met de wijsheid van Moeder Aarde en daar intuïtief een krachtige band mee had. Een band die haar vertelde welke keuzes gemaakt mochten worden. Vanuit de helende en verzorgende en liefdevolle zachtheid van de moederschoot, de geboorteplek van ons allemaal. De herinnering aan de tijd dat de balans tussen de vrouwelijke energie en de mannelijke energie nog niet was verstoord en waarin deze balans zorgde voor harmonie en respect. Deze tijd is van een ver verleden, de roep vanuit dat verleden lijkt heel actueel. De doorgeslagen mannelijke energie van macht, ratio, overheersing loopt op zijn einde. De vrouwelijke energie roept en de schreeuw om er te mogen zijn klinkt harder en harder.
De talenten van vrouwen
Ook bij de vrouwen die wij tegenkomen. Zonder uitzondering zijn het vrouwen met intuïtieve, helende, creatieve of verzorgende talenten. Niet zozeer dat ze in de zorgsector werken want in onze beleving is die sector ook overgenomen door de mannelijke energie en zijn de protocolridders, die de dienst uitmaken, ver verwijderd van de verzorgende energie die hoort bij de diepere vrouwelijke levensenergie. Geld regeert deze zorg en geld is macht en dat is mannelijke energie. De vrouwen die wij tegenkomen horen diep van binnen de roep van het verleden, de roep van de vrouwelijke energie op een dieper niveau. Net als hun moeders of grootmoeders die hebben gehoord; het was hen alleen niet gegeven om gehoor te geven aan die roep. Nu lijkt de tijd anders te zijn; de roep is zo luid dat ie niet meer te negeren is: “Vertrouw op je vrouw-zijn, geef ruimte aan je intuïtie, aan je spirituele- en creatieve gaven en talenten. Ga helen, ga liefde verspreiden, ga zachtheid prediken, breng de liefde terug daar waar de mannelijke energie angst heeft gebracht”. Als maatschappij en wereld hebben we jullie nodig en ergens weten jullie dat ook. Ergens diep van binnen morrelt het bij jullie ook. En in je collectieve geheugen zit ook ergens de herinnering aan hoe er in het verleden met jullie vrouw- zijn is omgegaan. Hoe dit is onderdrukt met veel pijn en geweld. Hoe de mannelijke energie is gaan overheersen en met hoeveel donder en geweld dit gepaard is gegaan. Hoe het belachelijk is gemaakt, wegberedeneerd, als onzin is afgedaan omdat er geen wetenschappelijk bewijs zou zijn (mannelijke ratio). Het is niet vreemd dat deze herinnering en deze pijn je weerhoudt om te gaan staan voor je vrouw-zijn. Desondanks hierbij een oproep om het wel te gaan doen, om wel te gaan staan voor je vrouw-zijn. Hoe moeilijk en pijnlijk dit ook kan zijn.
Je bent nodig, nu op dit moment in de tijd.
De tijd van het vrouw-zijn, het tijdperk van de vrouwelijke energie die de balans mag gaan herstellen. Die weer normaal laat zijn wat als abnormaal is afgestempeld. Laat je vrouw-zijn er weer zijn. Laat de angst van alledag verdwijnen vanuit de liefde van de vrouwelijke energie. Wij hebben inmiddels veel ervaring opgedaan met het in hun vrouwelijke kracht brengen van de vrouwen die wij al tegenkwamen.
Ben je bereid?
Op het moment dat ze zich beseffen hoe het in elkaar zit en ze serieus willen gaan voor hun vrouw-zijn, stellen wij nog 1 belangrijke vraag: “Ben je bereid, ben je echt bereid?“ Ben je bereid om gehoor te gaan geven aan de luide roep van jouw innerlijk dat resoneert met de vrouwelijke collectieve herinnering aan wat ooit was: de liefdevolle en zachte aanwezigheid van ongrijpbare wijsheid vanuit een onbeschrijfelijke kern in verbinding met moeder Aarde? Ben je bereid? “ Wat is jouw antwoord?
