Ik geloof dat t Boeddah was die stelde: " vrijheid is het vrij zijn van angsten " .
Angsten zijn er in vele vormen. Als je kijkt hoeveel fobieën er gedefinieerd zijn in de psycholgie, dat is onvoorstelbaar! Kijk voor de gein maar eens op http://www.angstlijst.nl/angsten?page=1
De moeder van alle angsten is (uiteraard?) doodsangst. De angst om letterlijk dood te gaan, aan wat dan ook: een virus, een andere enge ziekte, een ongeluk etc.Ik wil in dit verhaal deze angst even een andere invulling geven. Ik noem 'm hier even niet doodsangst maar de angst voor het niet hebben van bestaansrecht. Rationeel kan ik zeggen dat we "uiteraard " allemaal bestaansrecht hebben. Is dat gevoelsmatig ook zo?
Onbewust spelen er wellicht krachten in mijn gedachten die twijfelen aan dat bestaansrecht.
Waar komt onzekerheid vandaan? Waar ben ik dan onzeker over? Of ik wel goed genoeg ben of doe? En voor wie of wat? En wat levert mij dat dan op? Waardering? Erkenning? Waarom heb ik die nodig van mijn omgeving? En wat heb of krijg ik dan als dat er is? Een recht van bestaan? Bestaansrecht? Of regeert anders de angst dat ik niet de moeite waard ben? Voor wie of wat? De angst dat ik verstoten wordt, er alleen voor kom te staan en dat mijn bestaan dan in gevaar komt door eenzaamheid?
Is onzekerheid- een gebrek aan zelfvertrouwen of sowieso een gebrek aan vertrouwen in of op wat dan ook- niet telkens een trigger voor de angst op bestaansrecht?
Wat nou als ik niet helder heb wat mijn plek of plaats in mijn omgeving of de wereld is? Als ik het idee heb dat ik in een situatie of rollenspel terecht ben gekomen waar ik me onprettig bij voel. Dat niet voelt als de plek waar ik thuishoor- letterlijk of figuurlijk- en die niet voelt alsof het DE plek is waar ik feitelijk in mijn bestaan recht op hebt. Een recht dat ik niet durf te claimen omdat ik mezelf niet kan voorstellen dat ik dat bestaansrecht zou mogen claimen. Dat ik feitelijk zou mogen bestaan volgens mijn richtlijnen, voor wat goed en juist voelt voor mij. Dat ik het universele recht heb om mijn plek te claimen en in te vullen zoals IK écht ben. Hoe dat er dan ook uit mag zien.
Zonder beïnvloeding van mijn omgeving, de maatschappij, oordelen of veroordelingen. Door anderen of van mezelf naar mezelf toe. In de vorm van zelfkritiek.
Vrijheid is vrij zijn van angsten. Vrij zijn van de ultieme angst: doodsangst. Bang voor de dood terwijl ik tijdens mijn leven niet mijn universele bestaansrecht claim. Uit angst voor een gebrek aan waardering, erkenning. Uit angst om niet aan de verwachtingen te voldoen. Angst vanuit de behoefte aan veiligheid (ook geld, materie, vrienden, partner, er bij horen), duidelijkheid. Of continuiteit: de angst dat wat er vandaag is of wat ik vandaag heb, dat dit morgen afgenomen kan worden. Door wie of wat dan ook. Een eng virus triggert de angst voor de dood. En misschien nog erger: het feit dat ik er dood aan zou kunnen gaan voordat ik écht geleefd heb. Omdat ik dat steeds uitstelde uit angst voor het recht om écht te mogen bestaan. Het recht om echt te mogen bestaan als ik besta vanuit mijn oerpassie, mijn onfeilbare intuïtie, mijn eigen weg.
Ik kan er minstens 1,5mt vandaan blijven. Veilig maar niet gelukkig. Ik kan een mondkapje opdoen en me zelfs monddood laten maken door autoriteiten. Die ervaring heb ik wellicht al van kinds af aan dus dat voelt vast vertrouwd. En veilig. Ik kan het gooien op 5g. Wil ik minder straling van buitenaf? Straal dan eens van binnen uit.
Ik kan het gooien op de vaccin-natie fascinaties, real life virus scanners via Whatsunhappy, censuur van de democratische drone en kliklijn dictatuur, oppositie in de " ik keek er naar en stond er bijrol" , onderhuids geïmplanteerde track en trace technologie terwijl ik niet geloof in de "Vertrek uit mijn matrix winterslaap en Wees Mezelf" mythologie. Wat overigens onderhuids ook z'n stressvolle werk doet. Ik kan Bill Gates zien als de Wicked Wizard of MicroOz. Máár wat zegt t echt dat deze man iedereen wil inspuiten met zijn Anti Covid pruttelpapje terwijl ie tegelijkertijd misschien wel zijn eigen angst voor zijn bestaansrecht daarmee probeert te genezen?
Niet alle parasieten en virussen van deze tijd zijn onzichtbaar voor t blote oog als je helder uit je ogen kijkt.
En ondanks Covid ademnood krijgen we lucht van de ideologie of idiotologie van de bestaande machthebbers.
Deze machthebbers zoeken ook nog steeds hun plek, hun bestaansrecht! Naar buiten toe zelfverzekerd..van binnen is het met hun gevoelsmatige zelfverzekerdheid wellicht zwaar Coronaadje pet. En om dat laatste niet te hoeven voelen, presenteren 'ze' een (sub)mission; een ophokstokpaardje of zieke onderwerp(ing)en.
Noem het hoe je wilt.
Lieve mensen, vrijheid is vrij zijn van angsten.Vrij zijn van angsten is leven in geduld en vertrouwen. In passie, in dankbaarheid, in (innerlijke) rust, in geluk, in openheid, in oprechtheid, in liefde.Vertrouwend op de afloop. Soms zit de oplossing niet in Doen maar in Zijn.
In stil Zijn i.p.v. proberen elkaar te overschreeuwen om het innerlijke gefluister niet te hoeven horen.
Geen enkele straling of potentieel gevaar van buitenaf is een reële bedreiging als die doodsangst bij mij er niet is.
En die doodsangst is er niet als ik mijn bestaansrecht claim. Weg met dat mondmasker dat ik al van ver voor deze crisis draag om mezelf te camoufleren en maskeren. Weg met die 1,5mt of meer afstand van mijn échte IK. Weg met de zelf opgelegde verstikdictatuur van het 1e uur. Ik claim mijn bestaansrecht. Van ademsnood naar adem groot. Besta écht. ♡